CANTARÉ,CANTARÁS

O próximo día 30 todos e nenos e nenas de E.Infantil e E. Primaria e os seus mestres e mestras imos cantar todos xuntiños esta fermosa canción.Disfrutade coa letra, a música e as imxes.

DÍA DA PAZ

Creo que somos moitos aos que non nos gusta nada falar dun día para a paz.Máis ben pensamos que día a día, co noso traballo e esforzo iremos deixando pegadas pequeniñas para chegar a un mundo con menos violencia e inxustizas e con máis amor e solidariedade. Imaxinade por un momento que é posible.

FESTIVAL DE NADAL

Como cada ano, ao rematar o trimestre celebramos o festival de Nadal, na Casa Dopeso. Este ano estivo moi ben. Tivemos un pouquiño de todo:panxoliñas, danzas, baile moderno, teatro.Os alumnos de 1º e 2º fixestes, ademas dos bailes e dunha panxoliña en inglés, unha obriña de teatro moi fermosa, titulada "Quérote moito" e que estaba especialmente adicada aos vosos papás e mamás. Creo que vos quedou moi linda e que vos esforzastes moito. Seguro que lles encantou.E sei dalgunha mamá que ata botou algunha bágoa. Supoño que xa vistes o vídeo na tele local. Se queredes ver algunhas fotos podedes consultar o Blog de Fina Blanco, e se queredes ver o vídeo da obriña, poñerémolo algún día na pizarra.

FLIS-FI-RIS-FLAS

Divertimonos moito no cine Alovi vendo esta obriña. E por riba viñemos para a casa con agasallos: un contiño e un CD para o ordenador.Todavía agora os nenos/as se acordan e de vez en cando se poñen eles a cantar Que chulo,que chulo,durmir e soñar

AS FAMILIAS

Como xa vistes, o proxecto que fixemos sobre as familias foi moi interesante. Os nenos estiveron encantados de ser por un día os protagonistas da clase. E non digamos nada de ter na aula ao seu papá ou mamá.E que sepades aqueles que non poidestes vir,que os vosos fillos defendéronse moi ben soíños ,amosaron as súas fotos e contaron unhas cuantas anécdotas.Aprendemos moitas cousas uns dos outros: como eramos de pequenos , que cousas nos gustan, que hay familias grandes e pequenas, que algún neno atá ten tataravós...Tamén aprendemos que as veces podemos perder a xente da nosa familia, pero seguimos recordándoos con moito cariño.Non tódolos días foron iguales; algunhas veces estábamos máis cansados, vimos que era máis fácil contar cousas nosas que estar atentos ás dos demáis, pero pouco a pouco fómonos poñéndo no lugar dos outros a aprendemos a ser máis respetuosos cos compañeiros/as. A min resultoume realmente emocionante ver como os nenos/as explicaban aos seus papás porque os querían, e escoitar como para cada papá e mamá o seu fillo/a era o máis fermoso que lles pasara. Unha vez máis teño que agradecer a vosa colaboración, papás, mamás, nenos e nenas, xa que sin a vosa axuda non poderíamos levar a cabo estes proxectos, que tanto nos están aportando.Aceptade estas pouquiñas fotos como unha maneira de darvos as gracias.