Esas mans
preciosas...
redondas...
pequenas....
que pintan as cousas e xogan con elas,
que amasan a terra e escriben as letras,
que son cariñosas porque dan caricias
e coidan as cousas
e cosen...e pegan...aplauden...recortan...
Esas mans pequenas
son as mans
dos nenos e nenas
que en moitos momentos
fabrican inventos.
Esas mans preciosas
parécense ás rosas
co cheiro infantil
da gracia que amosan.
Esas mans redondas
parécense ás ondas
dos mares de cores
que verten amores
por tódolos dedos.
amores...que os grandes
¡Tan mal entendemos!
Por iso, ás veces,
énchense de penas
esas mans
preciosas...
redondas....
pequenas....
5 comentarios:
Non podías iniciar mellor o teu blog, con esa poesía que emociona, encántame. Noraboa.
Ángeles
Non podias ser outra cousa que maestra e non sei si haberá naide que queira e se preocupe tanto polos seu nenos...por eso o premio non podía ser outro que ese precioso perrequechin que todos adoramos
e xa sabes quen escribe, non?
Gustóunos moito o blog. Está moi requetechulo... Noraboa!!
Jenel
E a poesía é moi bonita.
Jenel & family
Acabo de ver este poema. Gústame moito. É un placer atopar cousas así.
Pamen
Publicar un comentario